W tej sytuacji warunkiem uzyskania pomyślnego wyniku czynnościowego jest właściwy wybór operacji, delikatna technika, maksymalnie oszczędzająca wszystkie istniejące struktury anatomiczne i uniknięcie zakażenia rany. Nawet wówczas zarówno bierne, jak i czynne mechanizmy trzymania są upośledzone, podobnie jak czucie i odruchowa korelacja czynności zwieraczy.
Wśród elementów biernych istotną rolę przypisuje się prawidłowemu kątowi odbytniczo-odbytowemu oraz elastyczności ściany sprowadzonego jelita i wynikającej stąd możliwości jego uciśnięcia przez otaczające mięśnie. Brak kątowego zagięcia końcowego odcinka jelita czy sztywna ściana, unieruchomiona zrostami w wyniku niedokrwienia bądź stanu zapalnego, ułatwia stałe zstępowanie fal pe- rystaltycznych, które przezwyciężają opór mięśni. Skutkiem tych zmian jest całkowite nietrzymanie stolca i brak możliwości oddawania większych porcji w odstępach czasu.
Właściwa czynność zwieraczowa jest również w znacznym stopniu upośledzona. Niewykształcenie zwieracza wewnętrznego i niedorozwój zewnętrznego powodują zniesienie napięcia spoczynkowego kanału ujścia i brak fizjologicznego zamknięcia końcowego odcinka jelita. Nieobecność receptorów czuciowych odbytnicy warunkuje brak wrażeń związanych ze zmianami w wypełnieniu jej światła i niewystępowanie odruchu zwiotczenia, zapoczątkowującego akt wypróżnienia.
Dodaj komentarz