U dzieci, u których badaniem klinicznym i rtg stwierdza się, że jelito zostało sprowadzone poza pętlę mięśnia łonowo-odbytniczego, wskazane jest wtórne prze-prowadzenie właściwą drogą. Celowi temu służą dieta małoresztkowa i wlewy do-odbytnicze wykonywane 2 razy dziennie, w ciągu 2-3 dni. Podawany doustnie metronidazol redukuje florę bakteryjną. 24 godziny przed operacją dziecko otrzymuje wyłącznie płyny i neomycynę 100 mg/kg m.c. doustnie i we wlewach.
Z dostępu krzyżowego uruchamia się odbytnicę okrężnie na długości 4-6 cm, po czym wycina ujście skórne odbytu nieco na zewnątrz od pierwotnej blizny. Jelito wyprowadza się do rany w okolicy krzyżowej i identyfikuje mięsień łonowo- -odbytniczy – najkorzystniej przy ujściu stymulatora. Wprowadza się kleszcze zagięte pod kątem prostym ku tyłowi od cewki i wytwarza tunel w obrębie włókien pętli, wzdłuż wyczuwalnego cewnika. Pomagając sobie palcem od strony krocza skierowuje się kleszcze ku tyłowi, poprzez włókna zwieracza zewnętrznego powierzchownego i głębokiego do ujścia. Tunel w obrębie włókien pętli mięśniowej poszerza się rozśzerzadłami. Hegara do rozmiaru pozwalającego na swobodne przesunięcie jelita i wyprowadza się je w obrębie zlokalizowanego przed operacją zwieracza zewnętrznego. Ujście jelita wszywa się w skórę krocza, po czym zamyka się ranę w okolicy krzyżowej.
Jeśli śródoperacyjnie okaże się, że mięsień łonowo-odbytniczy jest słabo wykształcony lub bliznowaty, to można wykonać plastykę przepony dźwigaczy według Kottmeiera (1967) (30).
Dodaj komentarz